Głos wiernych wolnej Polsce i znak dumy Polaków

Historia naszej gazety rozpoczęła się 12 lipca 1940 roku wydaniem w Londynie pierwszego numeru „Dziennika Polskiego”. To był głos wiernych wolnej Polsce jej obywateli, których okrutny los i historia rzuciły na obczyznę.

Przez wojenne i wszystkie powojenne lata, aż po rok 1989, nasza gazeta była czytelnym i oczywistym znakiem niezgody na zniewolenie, którego symbolami stały się 1 i 17 września.

Tu na Wyspach „Dziennik” przechowywał troskliwie pamięć o wolnej Polsce, honorze i patriotyzmie polskiego żołnierza, niósł nadzieję wszystkim, dla których niepodległość była przedmiotem odległej choć oczywistej przyszłości.

Dzisiaj Polska jest wolnym krajem, a Polonia w Wielkiej Brytanii ulega gwałtownym przeobrażeniom. Odchodzi najstarsze żołnierskie pokolenie. Następują ich dzieci i wnuki, napływają migranci z Polski, szukający nowego miejsca do życia.

„Dziennik” i „Tydzień” jako unikatowe dokumenty życia społecznego mają wartość historyczną. Ale to zarazem wielki potencjał i lekcja na przyszłość, szczególnie w czasach pokoleniowej przemiany. Bo rzeczywistość emigracyjna po 2004 roku uległa przewartościowaniu na każdej płaszczyźnie. Pojawiły się nowe wyzwania, którym trzeba sprostać, szukając właśnie w nich w nich szansy rozwoju.

Zadanie „Dziennika” było od początku jego istnienia takie samo: miał służyć wszystkim rodakom, którzy na Wyspach znaleźli swój polski dom. Taka była jego rola w latach przeszłych, temu zadaniu służyć będziemy w przyszłości, by w imię narodowego interesu kultywować polską kulturę, obyczaje i wiarę, by zachować polską tożsamość.

Dziś jesteśmy tu także po to, aby zwrócić dług wobec tych, którym 1 i 17 września zmieniły życie na zawsze. Składamy im hołd.

Naszym gestem szacunku dla nich jest akcja planowana na 15 września. Tego dnia polska szachownica będzie znakiem rozpoznawczym brytyjskich Polaków. Jak mówi Dagmara Chmielewska, koordynatorka akcji (patrz str. 6): „Szachownica połączy dwa kraje, pokolenia, ludzi o różnych poglądach politycznych czy statusie społecznym. Będzie znakiem dumy Polaków”.

Jarosław Koźmiński